ขณะที่เมืองหลวงอัลเลเทนเฉลิมฉลองการขึ้นครองราชย์ของกษัตริย์พระองค์ใหม่ ทัพสัมพันธมิตรที่ร่วมขับไล่ทัพจักรวรรดิที่ท่าเรือแดกลันด์ กลับฉวยโอกาสยึดครองท่าเรือแดกลันด์เสียเอง ทั้งยังปล้นชิงพื้นที่ตอนใต้ที่อยู่รอบๆด้วย
เทรมิน่ายังคงโศกเศร้ากับการจากไปของอิสคาเรียน เธอมาโวยวายใส่อันดริอัสอยู่พักใหญ่ว่าทำไมถึงไม่รั้งตัวอิสคาเรียนไว้ อันดริอัสกล่าวว่านั่นเป็นเจตจำนงค์ของตัวอิสคาเรียนเอง อีกอย่างเขารู้มาสักระยะแล้วว่าอิสคาเรียนมีความคิดจะถอนตัว น่าแปลกเสียด้วยซ้ำว่าอิสคาเรียนอยู่นานเกินกว่าที่คาดไว้เสียอีก แม้เทรมิน่าจะเศร้าโศกกับการจากไปของอิสคาเรียนยิ่งกว่าใคร แต่เทรมิน่าก็ตัดสินใจที่จะอยู่กลุ่มบลูฟ็อกส์ต่อไป เพื่อสร้างชาติที่สงบสุขดังที่เธอฝันไว้
สายลับสืบทราบมาว่า ดัลมัสซิโอ แม่ทัพสัมพันธมิตรตัวแสบหมายตาเหมืองผลึกเวทย์ขนาดใหญ่ทางฝั่งตะวันตก ฉะนั้นบลูฟ็อกส์จึงลอบดักรอโจมตีระหว่างทาง ทัพสัมพันธมิตรที่ไม่ทันตั้งตัวถูกโจมตีจนแตกพ่ายไม่เป็นขบวน แม่ทัพดัลมัสซิโอถูกสังหาร เหล่าทหารต่างแซ่ซ้องสรรเสริญเฟเดรท กษัตริย์องค์ใหม่ผู้นำทัพในครั้งนี้ เฟเดรทฮึกเหิมยิ่ง แต่อันดริอัสกลับถอนหายใจเบาๆ

--จบบทที่ 6--