หลังจากกำจัดโฮโจและหยุดปืนใหญ่ได้สำเร็จ พวกเราจะกลับมาที่ไฮวินด์

เคทซิท     "ชินระ....จบสิ้นแล้ว"

คลาวด์      "เมเทโอกำลังจะตกลงมา..."

เร้ด13       "...เหลือเวลาอีก 7 วัน ปู่ว่าแบบนั้น"

คลาวด์      "เร้ด13 นายอยากจะพบทุกคนที่คอสโมแคนย่อนอีกใช่ไหม?"

เร้ด13       "....ใช่"

คลาวด์      "อืม...แบเร็ต นายก็อยากพบมาร์ลีนใช่ไหม?"

แบเร็ต       "ไม่ต้องมาถามเลย"

คลาวด์      "เราจะโค่นเซฟิรอธ ถ้าเราไม่ปลดปล่อยพลังของโฮลี่ให้ได้ภายใน 7 วันละก็.... จะไม่มีดวงดาวให้ปกป้องอีกต่อไปแล้ว ถ้าเราโค่นเซฟิรอธไม่สำเร็จ ...นั่นคือพวกเราต้องตายหมด ก็แค่ตายตายก่อนคนที่จะต้องตายด้วยเมเทโอไม่กี่วัน"

แบเร็ต       "อย่าคิดว่าจะแพ้ทั้งที่ยังไม่ได้สู้สิ!"

คลาวด์      "เปล่า! ฉันหมายความว่า ....ฉันอยากให้พวกเราแน่ใจก่อนว่าเราสู้ไปเพื่ออะไร เพื่อช่วยดวงดาว ...เพื่ออนาคตของดวงดาวเหรอ? มันฟังดูดีก็จริง แต่จริงแล้วเราสู้ไปเพื่ออะไรกันแน่? "

   "สำหรับฉันมันเป็นเรื่องส่วนตัว ฉันต้องการโค่นเซฟิรอธเพื่อสะสางเรื่องในอดีต ช่วยดวงดาวมันก็แค่ผลพลอยได้  ฉันคิดว่าเราต่างก็สู้เพื่อตัวเอง ...เพื่อใครบางคน ...เพื่อของบางสิ่ง ...ที่สำคัญต่อตัวเรา นั่นแหละคือเหตุผลที่เราต่อสู้เพื่อดวงดาวมาจนบัดนี้"

แบเร็ต       "แกพูดถูก ...การพูดว่าช่วยเหลือดวงดาวมันฟังดูเท่ แต่ฉันเองก็เป็นคนที่ทำลายเตาปฏิกรณ์.... พอมองย้อนกลับไปแล้วก็รู้สึกว่าสิ่งที่ฉันทำมันก็ไม่ได้ถูกต้องสักเท่าไหร่ ฉันทำให้เพื่อนๆและคนที่ไม่เกี่ยวข้องต้องมารับเคราะห์ ....ที่ทำไปตอนแรกก็แค่เพื่อล้างแค้นชินระที่ทำลายบ้านเกิดฉัน แต่ตอนนี้....ฉันสู้เพื่อมาร์ลีน, เพื่ออนาคตของมาร์ลีน ใช่แล้ว ฉันคิดว่าฉันอยากจะปกป้องดวงดาวเพื่อมาร์ลีน"

คลาวด์      "ไปหาเธอสิ ให้เธอรู้ว่านายปลอดภัยแล้วค่อยกลับมา"

คลาวด์หันมาพูดกับเพื่อนคนอื่นๆบนเรือเหาะ

คลาวด์      "พวกนายลงจากเรือไปค้นหาเหตุผลให้ตัวเองก่อนเถอะ ฉันอยากให้พวกนายมั่นใจก่อนกลับมาที่นี่"

ซิด           "อาจจะไม่มีใครกลับมาเลยก็ได้ ยังไงเมเทโอก็ฆ่าพวกเราทุกคนอยู่ดี เลิกต่อสู้อย่างไร้ความหมายเถอะ"

คลาวด์      "ฉันรู้ว่าฉันสู้ไปเพื่ออะไร ฉันสู้เพื่อดวงดาว แล้วก็มีสาเหตุจากเรื่องส่วนตัวด้วย... ความทรงจำส่วนตัวที่ฉันมี แล้วพวกนายล่ะ? ฉันอยากให้พวกนายค้นพบด้วยตัวเอง ถ้าไม่พบก็ไม่เป็นไร ถ้าไม่มีเหตุผลก็ไม่รู้จะสู้ไปทำไมอยู่แล้ว จริงไหม? เพราะงั้นถ้าพวกนายจะไม่กลับมาก็ไม่เป็นไรหรอก"

ทุกคนจะลงจากเรือเหาะ เพื่อหาคนที่รักและเพื่อให้มั่นใจว่าต้องการสู้ต่อไปเพื่ออะไร ตอนนี้บนเรือเหาะจะเหลือเพียงคลาวด์และทีฟาเท่านั้น

คลาวด์      "แล้วเธอจะทำยังไงต่อไป ทีฟา?"

ทีฟา         "เธอลืมแล้วเหรอ? ฉัน... อยู่ตัวคนเดียว ไม่มีที่ไปแล้ว"

ทั้งสองคนจะลงมาที่หน้าผา

ทีฟา         "คนอื่นไปกันหมดแล้ว..."

คลาวด์      "ใช่... พวกเราไม่มีที่ให้กลับ ไม่มีคนรอเรากลับบ้านด้วย"

ทีฟา         ".....เธอพูดถูก"

   "แต่.....ฉันเชื่อมั่นว่าสักวันพวกเขาคงกลับมา เธอว่างั้นไหม?"

คลาวด์      "อืม...ไม่รู้สิ ทุกคนต่างก็มีสิ่งสำคัญที่ไม่อยากจะจากไป แต่หนนี้ศัตรูที่พวกเราต้องสู้ด้วยน่ะมัน....."

ทีฟา         "อืม.....ไม่เป็นไรหรอกน่า ถึงจะไม่มีใครกลับมา ตราบเท่าที่ฉันยังอยู่กับเธอ... ตราบเท่าที่เธอยังอยู่เคียงข้างฉัน แม้จะหวาดกลัว แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้อะไรทั้งนั้น"

คลาวด์      "........ทีฟา........"

ทีฟา         "ตอนนี้เราอยู่ใกล้กันแค่นี้เอง .....ทั้งที่แต่ก่อนเราต้องแยกจากกันไปไกลแสนไกล แต่ตอนที่อยู่ในไลฟ์สตรีม ท่ามกลางเสียงหวีดร้องและความทรมาน ฉันว่าฉันได้ยินเสียงของเธอ ...ฮึก... เธออาจจะจำไม่ได้ แต่ลึกๆในใจฉันได้ยินเสียงเธอตะโกนเรียกชื่อฉัน... หรืออย่างน้อยฉันก็คิดแบบนั้นนะ..."

คลาวด์      "ใช่ ตอนนั้นฉันก็ได้ยินเสียงเธอเรียกฉัน เธอเรียกฉันกลับจากกระแสมวลแห่งจิตในไลฟ์สตรีม ที่สำคัญฉันสัญญาไว้แล้วว่าจะปกป้องเธอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น"

ทีฟา         "คลาวด์...? เธอว่าดวงดาวจะได้ยินเราไหม? เธอคิดว่าพวกเขาจะรู้ไหมว่าเรากำลังต่อสู้อย่างยากลำบากเพื่อพวกเขาอยู่"

คลาวด์      "ไม่รู้สิ แต่.... ไม่ว่าพวกเขาจะรู้หรือไม่ เราก็จะทำเท่าที่เราทำได้ และเชื่อมั่นในพลังของตัวเอง สักวันเราจะพบคำตอบเองใช่ไหม? ทีฟา นั่นคือสิ่งที่ฉันเรียนรู้จากเธอตอนอยู่ในไลฟ์สตรีม"

ทีฟา         "ใช่... ถูกต้องแล้ว....."

คลาวด์      "นี่ ทีฟา ฉัน.... มีหลายเรื่องอยากจะบอกเธอ แต่ตอนนี้เราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว เรื่องที่ฉันจะพูดคงไม่มีความหมายแล้ว ...บางทีเธออาจหัวเราะเยาะฉันก็ได้"

ทีฟา         "คลาวด์.... คำพูดไม่ใช่ทางเดียวที่เราจะสื่อความในใจได้หรอกนะ"

คลาวด์      ".........."

ทั้งคู่งีบหลับไปบนหน้าผาจนกระทั่งรุ่งสาง

คลาวด์      "...จะสว่างแล้ว..."

ทีฟา         "ห....หือ?....."

คลาวด์      "ขอโทษนะ ฉันปลุกเธอหรือเปล่า? จะสว่างแล้วทีฟา"

ทีฟา         "อืม....อรุณสวัสดิ์คลาวด์ ให้ฉันอยู่แบบนี้ต่ออีกนิดเถอะนะ เราอาจไม่มีช่วงเวลาแบบนี้อีกแล้ว เพราะงั้นให้เวลาฉันอีกนิดเถอะนะ"

คลาวด์      "อืม ได้สิ เพราะนี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่เราจะได้อยู่ด้วยกันแบบนี้"

คลาวด์และทีฟานั่งอยู่บนหน้าผาด้วยกันต่อจนสว่าง

ทีฟา         ".........."

คลาวด์      "ไปกันเถอะ"

ทีฟา         "แต่.....ฉันยัง........"

คลาวด์      "ไม่เป็นไรหรอกทีฟา เมื่อวานเธอพูดเองนี่ว่าอย่างน้อยเราก็ไม่ได้อยู่คนเดียว"

ทีฟา         "นั่นสินะ"

คลาวด์      "ไปกันเถอะ!"

คลาวด์และทีฟากลับขึ้นมาบนไฮวินด์

ทีฟา         "พอเหลือแค่สองคนแล้วดูกว้างจังเนอะ พอทุกคนไม่อยู่ก็เหงานิดหน่อย"

คลาวด์      "ไม่ต้องห่วงทุกอย่างจะเรียบร้อย ฉันจะทำให้ครึกครื้นแทนทุกคนเอง ฉันจะขับเรือบินเอง จะไม่บินเถลไถลแบบเมื่อก่อนแล้ว เราไม่มีเวลามาเหงาแล้วนะ"

เสียงเดินเครื่องยนต์ดังขึ้น

ทีฟา         "หือ?"

คลาวด์      "มันขยับแล้ว...."

เมื่อทั้งสองคนขึ้นไปดูที่ดาดฟ้าบังคับเรือเหาะจะพบแบเร็ตและซิดกลับมาแล้ว

คลาวด์      "แบเร็ต! ซิด!"

แบเร็ต       "เรากลับมาแบบนี้พวกนายคงไม่ว่าอะไรนะ"

เร้ด13 วิ่งเข้ามา

คลาวด์      "เร้ด13!"

ทีฟา         "ทำไมพวกเธอไม่บอกเราสักคำ!?"

เร้ด13       "ทำไมนะ ซิด?"

ซิด           "เร้ด13 เอ๊ย ขืนเราทะเล่อทะล่าเข้าไปก็อดฟังอะไรดีๆน่ะสิ"

ทีฟา         ".......พวกเธอดูอยู่เหรอ?"

ทีฟาวิ่งไปหลบด้วยความอายสุดๆ

Note: ฉากค่ำคืนใต้ไฮวินด์นี้มีอีกแบบซึ่งจะเกิดขึ้นหากคะแนนความสัมพันธ์ของคลาวด์และทีฟาต่ำมากๆ (ยังไม่มีรายละเอียดที่ชัดเจนว่าใช้คะแนนตัวไหน และคะแนนต้องต่ำขนาดไหนจึงจะมีฉากที่ว่า) โดยบทสนทนาจะจบลงที่คลาวด์บอกว่า "พรุ่งนี้เราต้องพบศึกหนักแล้ว รีบนอนกันดีกว่า" พอรุ่งสางทีฟาขอนอนต่อ คลาวด์จะตอบกลับมาแค่ "…" และหลังจากกลับขึ้นมาบนไฮวินด์พบกับเพื่อนๆ ทีฟาจะอายหลังๆรู้ว่าเพื่อนๆฟังอยู่ "พวกเธอฟังอยู่เหรอ?" แล้วยืนไขว้เท้าแบบเขินๆ

คลาวด์สังเกตเห็นวินเซนต์เดินขึ้นมาบนเรือเหาะ

คลาวด์      "วินเซนต์!"

วินเซนต์    "ตกใจทำไมล่ะ นายไม่อยากให้ฉันกลับมาเหรอ?"

คลาวด์      "เปล่า ก็ฉันเห็นนายเย็นชาอยู่ตลอด คิดว่านายจะไม่สนใจอะไรเลยซะอีก"

วินเซนต์    "เย็นชางั้นเหรอ? ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ โทษนะ"

แบเร็ต       "เฮ้ย ดูเหมือนผู้จัดการตัวดีของชินระก็มาแฮะ"

เคทซิท      "เอ่อ ขอโทษนะ แต่ ... ที่จริงฉันอยากมาด้วยตัวเอง แต่ฉันทิ้งผู้คนในมิดการ์ไปไม่ได้ ถึงฉันจะบังคับตุ๊กตาสัตว์แต่ฉันก็จะพยายามให้ถึงที่สุด"

แบเร็ต       "ครบทุกคนแล้วนะ"

เร้ด13       "ยัง ยุฟฟี่ยังไม่มา"

แบเร็ต       "ยังไม่เห็นเธอเลย แต่อย่างน้อยเธอไม่จิ๊กมาทีเรียเราไปด้วยก็บุญแล้ว"

ยุฟฟี่กระโดดเข้ามา

ยุฟฟี่         "พูดงั้นได้ไง!? ฉันอุตส่าห์ทนเมาเรือมาที่นี่นะ!"

คลาวด์      "ยินดีต้อนรับกลับมานะ ยุฟฟี่"

ยุฟฟี่         "ยี้ คลาวด์ ไหงพูดจาดีแบบนี้ล่ะ ...เธอป่วยเหรอ? เอ้อ ช่างมันเหอะ... ขอฉันไปที่ประจำก่อนแล้วกัน ...อุ๊บ! แหวะ!"

ยุฟฟี่วิ่งไปอ้วก

คลาวด์      "ขอบคุณทุกๆคนมาก"

แบเร็ต       "เราไม่ได้กลับมาเพื่อแกสักหน่อยไอ้หัวหงอน พวกเรากลับมาเพื่อมาร์ลีน อ่า จริงๆนั่นก็แค่ความรู้สึกฉันอ่ะนะ... เอ่อ... ไม่รู้จะบอกว่าไงดี...."

เร้ด13       "....ถึงเธอจะไม่อยู่ที่นี่ แต่เธอก็ได้มอบความหวังให้แก่พวกเรา...."

ซิด           "และเราจะไม่ปล่อยให้มันหลุดลอยไป"

คลาวด์      "....แอริธ"

   "เธอยิ้มให้จนวาระสุดท้าย เราต้องทำอะไรสักอย่าง เพื่อไม่ให้รอยยิ้มนั้นสูญเปล่า ไปด้วยกันเถอะ ความทรงจำของแอริธ ....เธอควรจะได้กลับคืนสู่ดวงดาว แต่มีบางอย่างหยุดยั้งเธอไว้ เราต้องช่วยปลดปล่อยความทรงจำของแอริธ"

ซิด           "มีใครเปลี่ยนใจไหม?"

คลาวด์      "ฉันเชื่อมือนาย ซิด"

ซิด           "เออๆ มีคันโยกสองอันตรงนี้ที่ฉันยังไม่รู้ว่าเอาไว้ทำอะไร ขอลองหน่อยได้มะ?"

คลาวด์      "นี่เป็นศึกสุดท้ายของเรา เป้าหมายของเราคือเครเตอร์ตอนเหนือ ศัตรูของเราคือเซฟิรอธ ไปเลย!"

ซิดสับคันโยกทำให้ไฮวินด์เปิดไอพ่นและเร่งสปีดเต็มที่ <MOVIE> แต่เมื่อเข้ามาใกล้เครเตอร์ตอนเหนือจะมีแรงบางอย่างทำให้สูญเสียการควบคุม ลูกเรือที่เราคิดว่ากลับกันไปหมดแล้วจะรีบกรูกันเข้ามาช่วยซิดขับเรือ

ซิด           "เฮ้ย! ไอ้พวกบ้า ฉันบอกให้พวกแกกลับบ้านไปแล้วไม่ใช่เรอะ!?"

นักบิน       "ครับท่าน! แต่ที่นี่คือบ้านของเรา!!"

ซิด           "ฮู้ยยยย.... ไม่ต้องมาทำพระเอกเลย! เอาเลยพ่อนักบินเชิญยิ้ม! โชว์ฝีมือให้ฉันเห็นหน่อยซิ!"

นักบิน       "ครับท่าน!"

แล้วเรือเหาะจะมุ่งไปสู่เครเตอร์ตอนเหนือเพื่อเปิดศึกสุดท้ายกับเซฟิรอธ...